Eén van de activiteiten van SKW De Sprokkel is tekenen/schilderen. In vier verschillende groepen komt men wekelijks bij elkaar. Hoe vergaat het de deelnemers van deze creatieve activiteit in coronatijd? Op de avond voordat de teken- en schildergroepen tijdelijk moeten stoppen vanwege Covid-19, bezoek ik een schilder- en tekenclub in hun nieuwe onderkomen in de Schepershof. ‘Ook tijdens de eerste coronagolf moesten we stoppen. Iedereen schildert dan thuis. We hebben een groepsapp en sturen elkaar dan foto’s van de gemaakte schilderijen.’

(foto: Ted Schilder)

Geen pensionado’s

Ik verwachtte een groep pensionado’s aan te treffen, maar zie vooral vitale vrouwen/mannen die duidelijk nog niet van Drees trekken. Roelien Joldersma kwam twee jaar geleden bij de groep, Anneke Rocks, Ida Snellen en Jan Keuter meer dan tien jaar geleden en al meer dan 25 jaar terug kwamen Roelie Jager, Jannie Siebring, Ankie Jager, Veronie Koemans, Zwaan Pasveer en Herman Hemmen bij de club. ‘Het bevalt ons goed in deze ruimte, er is goede verlichting, alleen kunnen we door de anderhalvemetermaatregel hier maximaal twaalf deelnemers plaatsen.’

Zeegezichten

Terwijl ik mijn vragen stel, werkt de groep onverstoorbaar verder, onderwijl gezellig keuvelend over het recept van pompoensoep of de opdracht. ‘Elke maand kiezen we een nieuw project. Het nieuwe onderwerp is nu zeegezichten. Daarvoor was het schilderen met kant. Als je jaren bij de groep bent, heb je thuis behoorlijk wat schilderijen liggen. In deze coronatijd zijn sommigen begonnen met opruimen. Je kunt thuis niet alles ophangen of elke verjaardag met een schilderij komen aanzetten.’ ‘We werken met allerlei technieken: acryl, aquarel of Oost-Indische inkt. In de loop der jaren hebben we ook diverse workshops en gastlessen gehad. De laatste cursus was speksteen snijden. We hebben ook een keer therapeutisch schilderen gehad. In die cursus gingen we eerst knuffelen met bomen en dan moest je vanuit je gevoel gaan schilderen.  Dat beviel de meesten toch niet. Ook gaan we zo af en toe op stap naar het Groninger Museum of het Drents museum in Assen.  Natuurlijk ook naar ‘de Nachtwacht van Emmen’ in het Rensenpark en De Fabriek van het CBK. We zijn ook in Vledder geweest, in het museum over Valse Kunst. We willen nog naar een keer naar het Van Gogh Huis in Nieuw-Amsterdam.’

Project Rembrandt

Ik krijg op de mobiel wat gemaakte werken te zien. Ik word getroffen door wat er gemaakt is. Men belooft mij wat foto’s te sturen, zodat ik een collage hiervan kan maken. ‘De meesten van ons kijken ook naar programma’s als Project Rembrandt of Sterren op het doek. Je kunt daar veel van leren.



Bij ons is het soms ook een soort Project Rembrandt.  We zetten een stilleven neer en iedereen gaat aan de gang. Daarna zetten we de gemaakte werken naast elkaar en praten over elkaars werk. Een paar keer hebben we ook een expositie gehad: in woonwijkcentrum Holdert, wijkcentrum De Marke en bij een fysiotherapiepraktijk. Maar het is voor ons geen doel om te exposeren. We inspireren elkaar. Het is ook een sociale groep. Onder het schilderen praat je over allerlei dingen. Met Kerstmis neemt iedereen wat mee en hebben we een gezellige avond met glühwein, hapjes en kaarsverlichting. Aan het einde van het schilderseizoen in april sluiten we normaal ook af met een gezellig avond.’  

Lief en leed

Ik fiets naar huis en denk aan de club mensen die samen schilderen maar ook samen lief en leed delen. Rutger Bregman had gelijk: De meeste mensen deugen.

Wijkberichten 2020 I 4