Piet werd geboren in 1927 in Loosduinen en groeide op als oudste in een gezin met drie kinderen. Hij ging in Den Haag naar school om na zijn studie metaalbewerking te gaan werken bij de Staatsmijnen in Limburg. Het leven onder de grond beviel maar matig. Hij moest kolen losboren met een grote pneumatische boor en gangen stutten. Na negen maanden zocht hij wat anders. Het werd de Shell. Na een interne opleiding wilde Shell hem uitzenden naar Sumatra, Indonesië.
Verkering
Piet had op dat moment al een aantal jaren verkering met Betty. Maar met name zijn moeder was niet blij met deze relatie. Betty was namelijk niet katholiek. Van een huwelijk zou geen sprake kunnen zijn, en samen naar Indonesië afreizen al helemaal niet. Piet verbrak de relatie met pijn in zijn hart en ging op zoek naar een ander meisje. Hij trof haar bij één van de schuurfeesten die in het Westland werden gehouden, die hij samen met een vriend bezocht. Ank was haar naam en zij was katholiek.
In het diepe
Na drie weken verkering sprongen ze samen in het diepe en gingen trouwen. Kort na de huwelijksvoltrekking vertrok Piet naar Indonesië. Ank volgde een paar maanden later. Piet ging op Sumatra als booringenieur aan het werk. Hij moest erop toe zien dat alles optimaal verliep zodat er zoveel mogelijk olie naar boven kon worden gehaald. Het was een mooie tijd. In Indonesië werd hun oudste zoon Harry geboren.
Zandbak
Na Indonesië vertrok het gezin naar West-Afrika. De olie werd in de binnenlanden omhooggehaald en via leidingen naar de kust gebracht; en van daar in grote schepen naar Europa. Hier bleven ze maar een paar jaar om daarna naar Qatar te gaan. ‘Als ik alles van tevoren geweten had, had ik ontslag genomen. Zoveel zand had ik nog nooit bij elkaar gezien.’ Wat het leven daar vooral onplezierig maakte was dat men opgesloten zat in een omheinde leefomgeving. Daarbuiten was alleen maar woestijn.
Terug naar Nederland
In 1966 kwam het gezin, inmiddels uitgebreid met zoon Peter, terug naar Nederland. Hij ging als inkoper werken bij de NAM in Schoonebeek. Dat was nogal een overgang, maar Piet weet daar niet meer zoveel van. Hij herinnert het zich als een fijne tijd. Zeven jaar later lieten ze een bungalow bouwen aan de Laan van het Kwekebos. Piet ontwierp de woning zelf. Alles gelijkvloers, want het was toch wel wennen geweest, dat traplopen in Schoonebeek.
De Schans
En nu zijn we 51 jaar verder. Piet woont sinds eind juli in de Schans. Dat vond iedereen om hem heen beter voor hem. Hij redt zich nog wel op zijn scootmobiel, doet nog zelfstandig boodschappen. Maar hij is ook al een paar keer lelijk gevallen in huis. In 2016 kreeg hij via het maandblad PLUS weer contact met Betty. Als hij vertelt hoe ze hem voor de eerste keer weer belde, stromen de tranen over zijn wangen. Hij zocht haar daarna regelmatig op in Boskoop. Maar omdat hij niet meer mag autorijden en zij ook op leeftijd is spreken ze elkaar nu alleen nog maar telefonisch.
Wijkberichten Emmerhout 2024 I 3
