Op een koude middag in februari ga ik op bezoek bij Yulia Hemmen-Ryndina aan de Laan van de Bork. Ze herkent meteen het motief op mijn warme sjaal: een afbeelding van de schilder Gustav Klimt.
Dat geeft natuurlijk stof tot praten. Wie is Yulia (37) en hoe kwam ze terecht in onze wijk. En om maar met de kunst te beginnen: Yulia was in Oekraïne kunstmanager. Ze organiseerde lezingen over kunst, werkte samen met kunstenaars en zette kunstreizen op touw. Zelf is ze geen kunstenaar. ‘Mijn hobby is fotograferen’, vertelt ze. Toch ook een vorm van kunst.
Ze leerde haar man ongeveer 7 jaar geleden kennen in Kiev. Martijn Hemmen was een weekendje weg en ze ontmoetten elkaar in een bar. Twee jaar later, in 2018, verhuisde ze naar Emmen en ging zij bij Martijn in Emmerhout wonen. Een grote verandering, van een miljoenenstad in Oekraïne naar een rustige wijk in Emmen.
Nederlands leren
Ze was in Oekraïne al begonnen om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. En dat vervolgde ze in Nederland bij het Drenthe College en in de bibliotheek. ‘Het taalcafé was voor mij heel belangrijk om de taal en de cultuur beter te leren. Maar ook om met andere mensen te praten. Hierdoor voelde ik mij minder eenzaam, want mijn man was de hele dag aan het werk’. Nederlands is zeker geen gemakkelijke taal voor buitenlanders. Maar het is haar heel goed gelukt, kan ik wel vaststellen. Ons gesprek verloopt moeiteloos.
Werk
Haar werk nu is heel iets anders dan in Kiev. Yulia werkt als tolk voor vluchtelingen. Dit was ze al van plan, maar de oorlog in Oekraïne heeft dit versneld. Daarbij werkt ze ook als woonbegeleider voor vluchtelingen uit Oekraïne in Midden-Groningen. Maar met haar interesse voor kunst kan ze toch ook nog wel iets doen. Ze is actief als vrijwilligster bij het Centrum Beeldende Kunst in het Rensenpark. ‘Leven met kunst is zo interessant en verrijkend, daar kan ik niet zonder.’
Reizen
Op de kast in de kamer zie ik veel reisboeken staan. ‘We zijn met z’n tweeën en reizen graag. Meestal korte reisjes in Europa. Vorig jaar waren we o.a. in IJsland, Armenië en Spanje. En ook Duitsland heeft veel mooie plekken. Maar we willen ook graag naar andere werelddelen, andere culturen ontdekken, Azië bijvoorbeeld.’ Dat reizen brengt ons ook weer bij de oorlog. Haar moeder, oma en zusje wonen in Kiev en heimwee naar hen en ‘haar’ stad speelt zeker. Het niet weten wat daar gebeurt is zwaar en het duurt nu al 2 jaar. Het is moeilijk om naar Oekraïne te reizen. Vorig jaar is ze er voor het eerst weer geweest. Eerst vliegen naar Polen en dan met de trein verder.
Wonen in Emmerhout
Dat bevalt haar erg goed. ‘Het is mooi wonen, zo dicht bij het bos. En de mensen zijn erg vriendelijk, ze groeten altijd op straat’. Gelukkig heeft ze geen vervelende, discriminerende situaties meegemaakt, al vindt ze het ook spannend hoe het verder gaat rond migratie in Nederland. Op mijn vraag of ze iets specifieks kan noemen over de wijk zegt ze: ‘de street-art, dat heeft de wijk echt leuker gemaakt. Dat mag nog wel op meer plekken, het geeft zoveel extra kleur. En het Kabouterpad is ook erg mooi’.
Het is een mooie afsluiting van ons gesprek.
