In een groene oase ontmoet ik Martine Stulp, haar woonplek. Samen met haar partner en 2 katten woont zij aan de Laan van de Iemenhees. In de achtertuin staat de hoogste spar van Emmerhout, een blikvanger.
Bij de entree valt de appelboom op. Zodra het oogsttijd is kunnen de buurtgenoten meegenieten van de opbrengst. Martine (46) groeide op in Valthe, ook in een groene omgeving. Ze is de dochter van muzikale ouders, haar vader werkte jarenlang als adjunct-directeur op de muziekschool in Emmen. Beide ouders waren pianist, maar in Martine zagen zij meer een violiste. Ze kreeg haar eerste viool toen ze 3 was, maar ze deed er niks mee. Ze wou pianoles, en paardrijden. Want opa en oma waren van de paarden en van hen kreeg ze een pony. Op haar 13de trok toch de viool en ging ze op les. Haar ouders hadden het dus toch goed gezien. Dit werd de basis om de muziek in te gaan. Met de Ramblin’ Boots, een professionele band, is ze vele weekenden op stap.
(foto: Wytse Bouma)
Onderwijs
Maar ook het onderwijs trok haar aan en zo kwam ze op de Pabo terecht. Jarenlang werkte ze als leerkracht, intern begeleider en later als directeur. En toen besloot ze ruim een jaar geleden de directeursfunctie in het onderwijs op te zeggen. Het viel allemaal niet te combineren: muziek, paarden, onderwijs. Blijkbaar zit het in de genen en kiezen is moeilijk.
Niet alleen klagen
En daar kwam ook de politiek nog bij. ‘Politiek zit niet in onze familie’, vertelt Martine, ‘maar ik vind het heel belangrijk’. Na een gesprek met een lokale politicus van D66 was ze om en nu doet ze werk in gemeentelijke commissies. ‘Ik ben best wel bemoeizuchtig en klaag ook wel, maar vind ook dat je er dan iets aan moet doen. Alleen maar klagen maakt ongelukkig en als je er iets aan doet voelt dat goed’. En dat kunnen ook kleine dingen zijn. ‘Geef bijvoorbeeld gewoon eens voorrang als je op de Houtweg rijdt, aan de auto’s die van de parkeerplaatsen afkomen. Zo simpel en het werkt positief’. Ze voert veel gesprekken met mensen en denkt mee om oplossingen te vinden voor allerlei vraagstukken. Want dat er ook problemen bij mensen zijn ziet zij natuurlijk ook wel.
Energie
Toch bleef het onderwijs ook trekken en ze kreeg al gauw de kans om directeur te worden van een kleine dorpsschool, een halve baan. Dat viel beter te combineren met haar andere halve baan in de muziek. En de politiek? ‘Dat is mijn vrijwilligerswerk. En ja, het is druk, maar ik krijg er ook veel energie van’.
Groenste wijk
De liefde was er de oorzaak van dat ze in Emmerhout terecht kwam. Haar partner, Marlow de Kleine, woonde hier al. ‘De groenste wijk van Nederland’ pocht Martine, ‘en de rust is fantastisch. En het is een wijk met heel veel diversiteit, dat vind ik interessant, ik geniet van al die culturen’.
Beiden hebben een druk leven maar nemen ook de tijd voor elkaar. Samen koken bijvoorbeeld. Het kookboek ‘Emmen aan tafel’ staat prominent in de keuken. ‘Dit boek moet elke Emmenaar in de keuken hebben’. Dan kan ik aanvullen: er is een 2de druk verschenen en het is dus weer te koop.
Wat ben je een duizendpoot, Martine, en zo betrokken bij de samenleving en de wijk Emmerhout. Daar krijg ik dan ook weer energie van.
Wijkberichten Emmerhout 2023 I 3
