Hij houdt van lezen, puzzelen en met taal bezig zijn. Een favoriet citaat van hem is: om iets met weinig woorden te kunnen zeggen moet je over een grote woordenschat beschikken. ‘Denk daar maar eens over na!’, schatert hij.
Jan van Lin hoefde niet lang na te denken toen hij een oproep in Wijkberichten zag waar gevraagd werd naar een corrector. Jan is 75 jaar en merkt dat zijn wereld wel wat kleiner wordt. ‘Dan mis je weleens iets, zeg ik. ‘Dan ontgaat je weleens iets,’ verbetert hij met een glimlach.
foto: Wytse Bouma
Vanuit Limburg
Jan werd geboren in Horst aan de Maas. Via een studie dialyseverpleegkundige in Zwolle kwam hij samen met zijn vrouw in 1979 naar Emmen. Hij ging werken bij het gloednieuwe dialysecentrum in het Schepersziekenhuis. Het stel kon een huis huren aan de Laan van het Kinholt. Later woonden ze aan de Laan van de Marel. Na het overlijden van zijn vrouw woont Jan sinds 2020 in de Egalantier met een prachtig uitzicht over Emmerhout.
Met veel plezier
Hij woont hier dus al meer dan veertig jaar en met veel plezier. ‘We hebben toen wel rondgekeken. Maar we vonden elders de huizen zo kort op elkaar. Hier keek je bij wijze van spreken bij niemand naar binnen. En al dat groen en die ruimte ertussen. Dat sprak ons wel aan. Wij hoorden wel eens van anderen: wil je wel in zo’n criminele wijk wonen? Dat hebben wij nooit zo ervaren. Maar ik vind nu wel, de wijk is nu zo oud, dat er wel wat meer onderhoud gepleegd mag worden. Dan bedoel ik vooral aan de voetpaden achter de schuurtjes langs bijvoorbeeld.’
Einzelgänger
Na zijn pensionering in 2006 hebben ze wel overwogen om weer terug te verhuizen in de richting van Limburg of Enschede, waar zijn vrouw vandaan kwam. Uiteindelijk hebben ze het niet gedaan en daar heeft Jan ook achteraf geen spijt van. ‘Emmen heeft alles. Enige nadeel het ligt ver weg!’ In 2018 overleed zijn vrouw aan baarmoederhalskanker en stond hij er alleen voor. ‘Dat was voor mij niet zo’n probleem. Natuurlijk ik miste en mis haar wel, was ze niet overleden dan zouden we dit jaar 50 jaar getrouwd zijn geweest. Maar ik ben van nature wel een beetje een einzelgänger. Ik kan goed op mezelf zijn. Ik hoef met niemand rekening te houden en dat bevalt me prima.’
Fietstocht naar Santiago
In het jaar na het overlijden van zijn vrouw besloot Jan een fietstocht naar Santiago de Compostella te maken in Spanje. ‘Daar lopen heel veel mensen naar toe als bedevaart. Ik maakte eerder ook wel fietstochten, maar vaak alleen. Mijn vrouw wilde niet dat ik alleen in het buitenland ging fietsen. Vond ze om een of andere reden niet prettig. Maar nu hield niets mij meer tegen.’ Het was het jaar met die hele hete zomer en na drie weken was hij nog maar in Zuid-Frankrijk. Het zou nog zeker drie weken duren voordat hij in Santiago zou zijn. Hij besloot niet verder te fietsen maar om te keren. ‘Dat was geen nederlaag. De bestemming is niet het doel. Het onderweg zijn, daar gaat het om. En weet je wat het frappante was? Er is mij die zes weken helemaal niets gebeurd. Net toen ik weer over de grens was bij Valkenswaard, kreeg ik mijn eerste lekke band.’
Wijkberichten 2022 I 2
