Hier volgt nu de weergave van een interview met Roel Blaauw (1948), een karakteristieke wijkbewoner in zijn Harley Davidson scootmobiel. Na enkele straatrellen ten gevolge van het ontbreken van een geschikte eigen ruimte voor het organiseren van optredens en bijeenkomsten (tegenwoordig een jongerencentrum genoemd) start in september 1968 als opvolger van jeugdsociëteit Coyote, de koffiebar Tin Pan Alley aan de Kerkhoflaan. Die rellen waren volgens de gangmakers van TPA nodig om het gemeentebestuur wakker te schudden. Dat gebeurde ook na een korte reportage met een in scène gezette foto op het kerkhof in het blad Panorama. Eerst werd er van een oude barak gebruik gemaakt, later werd dat een stenen gebouw. Schilder Tim maakte er op de gevel Tim Pan Ally van naar zijn eigen voornaam.

(foto: Wytse Bouma)

Diskjockey

Diskjockey was vanaf het begin medeoprichter van TPA Roel Blaauw. Roel baarde in 1970 opzien door als 22-jarige in twee weken tijd 336 uur op humorvolle wijze onafgebroken platen te draaien en daarmee een wereldrecord op zijn naam te zetten. Zijn kompaan Jochem de Jonge wilde tegelijkertijd het wereldrecord ‘barkeepen’ vestigen. Om die uren te vullen draaide Roel lp’s van o.a. opera’s van Verdi en Deep Purple, omdat ze mooi lang waren, zodat hij niet telkens een nieuw nummer hoefde aan te kondigen. Hij deed dit vanuit een badkuip en deed elke ochtend ochtendgymnastiek met bezoekers van TPA om het vol te kunnen houden. Daarnaast fietste hij ook om wakker te blijven. Roel deed zijn poging onder doktersbegeleiding.

Huisband

Roel is op verschillende plaatsen in Nederland en Duitsland diskjockey en presentator geweest, in Emmen bij Bon Vivant, Playtime en Funny Castle. Ook was hij zanger en percussionist in bands als bijvoorbeeld TPA huisband Human Orchestra. Deze band toerde door heel Nederland (Paradiso en Melkweg o.a.) en Duitsland, daar deed hij fantastische contacten op.

Razende Roeltje

Hij werd van jongs af aan, vanwege zijn energieke manier van leven, ook wel razende Roeltje genoemd.  Ook tijdens zijn verblijf van een jaar in Beatrixoord om af te vallen maakte hij het voor zichzelf gezellig als diskjockey met een eigen programma in het ziekenhuis. In 1986 kwam hij bij toeval in Emmerhout terecht met een mooi uitzicht op het Gat van Jansen. Daar ontwikkelde zich zijn passie voor de natuur.

Niet meer weg

Hij heeft een goed contact met zijn buren, ging met plezier vanaf het begin naar Jemmerhout in het bewonersbedrijf, mede vanwege zijn goede band met de oprichters ervan. Langzamerhand wordt de wijk steeds mooier, vanwege het goede wijkbestuur. Over het gemeentebestuur is hij wat kritischer, vanwege de financiële situatie. Hij wil dus niet meer uit de wijk weg. Desgevraagd is hij heel tevreden over de burgerbegroting, waar we mee door moeten gaan. Het sportplein vindt hij een mooie ontwikkeling. Hij ziet dat jongeren nog veel blikjes gebruiken en ze vaak, zomaar ergens neergooien. Het watertappunt is dan ook dweilen met de kraan open.  Op de basisschool moeten ze al gaan werken aan een mentaliteitsverandering van kinderen. Hij vindt het Rensenpark qua sfeer nog steeds een mooi deel van het centrum, waar hij graag komt.

Wijkberichten 2019 I 4